1. Przygotowanie się do tworzenia opisu przed wyruszeniem na trasę.
Jeśli nie pisałeś jeszcze opisów do tras EDK, przeczytaj dwa dowolne opisy naszych tras. Podczas czytania obserwuj mapkę i lokalizuj opisywane miejsca.
Warto też sprawdzić, jakie opisy tworzą w innych rejonach. Możesz je odnaleźć na ogólnopolskiej stronie EDK www.edk.org.pl. Gdy znajdziesz tam ciekawe pomysły na opisywanie trasy, spróbuj zastosować je u nas.
Zakładamy, że przebieg trasy został już wyznaczony na mapie oraz ktoś – może to Ty - przeszedł już trasę w terenie. Zapoznaj się dokładnie z przebiegiem trasy. Jeśli posługujesz się urządzeniem GPS, pobierz i skopiuj do urządzenia ślad oraz sprawdź, czy masz dostęp do mapy swojego terenu. Zalecane do stosowania mapy to wektorowa mapa OpenStreetMap oraz rastrowa mapa „Pogórze i Nadsanie”. Jeśli nie używasz takich wynalazków, przygotuj mapę papierową terenu.
2. Idziemy i opisujemy
Rozpocznij wędrówkę po wyznaczonej trasie. Zatrzymuj się w każdym miejscu, które wymaga decyzji „którędy dalej iść?”. Opisuj te miejsca w taki sposób, by uczestnicy EDK nie mieli wątpliwości, którędy iść dalej. Zamiast pisać na papierze, możesz nagrywać na dyktafonie i przepisać po powrocie.
3. Skrzyżowania, rozwidlenia dróg.
Najwięcej wiadomości o przebiegu trasy zawartych jest we wskazówkach o skrzyżowaniach i rozwidleniach. Przy opisie skrzyżowań:
- Podaj odległość od poprzedniego punktu charakterystycznego, np. po 200 m od kapliczki dochodzimy do skrzyżowania;
- Podanie odległości może być wystarczające w przypadku, gdy skrzyżowanie znajduje się blisko poprzedniego obiektu lub gdy po drodze nie ma innych skrzyżowań;
- W większości przypadków trzeba podać jakiś punkt orientacyjny, pozwalający dokładnie zlokalizować skrzyżowanie – patrz dział „Punkty orientacyjne”;
- Jeśli przed skrzyżowaniem i przy skrzyżowaniu nie ma żadnych obiektów charakterystycznych, koniecznie wymień jakiś obiekt za skrzyżowaniem, żeby uczestnik mógł się upewnić, że skręcił w dobrą drogę;
- Na skrzyżowaniach typowych, napisz czy idziemy prosto, skręcamy w prawo lub w lewo;
- Na skrzyżowaniach o nietypowej konfiguracji (np. pięć dróg i więcej) napisz kilka słów o wyglądzie tego skrzyżowania i dróg odchodzących od niego oraz wskaż dokładnie, którą drogę wybrać.
Jeśli to ułatwi orientację, możesz przy opisie skrzyżowań zamieszczać ich oznaczenia. Symbole skrzyżowań rysowane są tak, jakbyśmy dochodzili do nich od dołu kartki:
╬ klasyczne przecięcie dwóch dróg
╦ dochodzimy do drogi poprzecznej i możemy skręcić w lewo lub w prawo;
╣ od naszej drogi odchodzi przecznica w lewo;
╠ od naszej drogi odchodzi przecznica w prawo.
Określenie „idziemy prosto” bez dodatkowego objaśnienia oznacza kontynuowanie marszu po dotychczasowej drodze, nawet wtedy, kiedy ta droga jest kręta.
4. Bezdroża i poplątane ścieżki.
Na odcinkach, gdzie trasa przebiega po znakowanym szlaku turystycznym, zdarzają się fragmenty, gdzie drogi i ścieżki plączą się, pojawiają się i zanikają. W takich przypadkach nie opisujemy kolejnych zakrętów i kolejnych drzew ze znakami. Piszemy wtedy, że odcinek prowadzi znakowanym szlakiem turystycznym (podać kolor) i należy poruszać się według znaków szlaku. Przy takich trasach w skróconym opisie na stronie internetowej oraz w sekcji „Bezpieczeństwo” piszemy o trudnościach nawigacyjnych, zalecając te trasy tylko dla osób, które mają doświadczenie w wędrówkach po nieznanym lesie nocą.
5. Punkty orientacyjne.
Podaj w opisie jak najwięcej punktów orientacyjnych. Powinny to jednak być tylko takie punkty, które uczestnicy będą w stanie zobaczyć nocą przy świetle latarki. . Wyjątkiem są ostatnie odcinki trasy, powyżej 30-35 kilometra, bo wtedy już zaczyna się dzień.
Przykładowe punkty orientacyjne:
- dom mieszkalny z widocznym numerem;
- dom mieszkalny o charakterystycznym wyglądzie;
- kościół, kapliczka, krzyż przydrożny, cmentarz;
- budynek lub obiekt użyteczności publicznej: straż pożarna, szkoła, plac zabaw, sklep, przystanek autobusowy, tablica z nazwa miejscowości, inne tablice informacyjne itp.;
- zakład przemysłowy, tartak, tłocznia gazu, itp.;
- urządzenie infrastruktury technicznej: most, wiadukt, ujęcie wody, oczyszczalnia;
- bardzo charakterystyczne obiekty naturalne: wyróżniające się drzewo, skarpa tuż przy drodze, widoczny staw, znaczny ciek wodny, itp.;
- wejście do lasu, wyjście z lasu;
- początek asfaltu, koniec asfaltu;
- bardzo charakterystyczne uksztaltowanie terenu – ostre podejście pod górę lub ostre zejście.
Pamiętaj, że obiekt, o którym piszesz ma być bez problemów widoczny nocą (nie dotyczy końcowych odcinków trasy, powyżej 35. kilometra, bo już jest widno).
Nie używaj jako punkty orientacyjne obiektów ustawionych czasowo oraz takich, które często zmieniają swój wygląd.
6. Stacje EDK
Przy pierwszym przejściu opisywanej trasy zaznacz przy śladzie GPS wszystkie obiekty, przy których można zlokalizować stacje Ekstremalnej Drogi Krzyżowej. Stacji ma być 14, ale wytypuj więcej obiektów, żeby można było równomiernie rozłożyć stacje na trasie. Stacja może być w pobliżu kościoła, kaplicy, kapliczki, krzyża przydrożnego, cmentarza. Jeśli na długich odcinkach nie występuje taki obiekt, stacje planujemy w jakimś charakterystycznym punkcie, np. wierzchołek wzniesienia, rozdroże, obiekt zabytkowy.